Etiquette is volgens Van Dale: "het geheel van beleefdheidsregels en omgangsvormen". Etiquette is voor de meeste mensen van deze tijd stoffig en oudbollig. Maar toch zie je dat deze zelfde mensen het erg leuk vinden om enkele van deze stoffige regels of ouderwetse gewoonten toe te passen tijdens hun eigen bruiloft. Op de één of andere manier geeft dat weer iets officieels aan deze bijzondere dag en tevens voegt het gevoelsmatig iets toe aan de officiële betekenis van het huwelijk. We hebben diverse etiquetteregels en oude gewoonten voor je op een rijtje gezet, in de volgorde van het verloop van de trouwdag.
Volgens de etiquette doet de man eerst een aanzoek aan zijn vriendin. Wil zij met hem trouwen, dan gaat de man naar de vader van zijn vriendin om hem om de hand van zijn dochter te vragen. Een gezellige ontmoeting kon je dit vroeger bepaald niet noemen, een sollicitatiegesprek is misschien wel een betere omschrijving. De vader vroeg zijn, misschien wel, aankomende schoonzoon de kleren van het lijf. Het ging hem er vooral om dat de man in staat was zijn dochter te onderhouden. Het onderwerp geld voerde daarom meestal de boventoon in dit gesprek. Als de man zich goed gedragen had en uit een goede familie kwam, had hij grote kans te mogen trouwen met zijn geliefde. De aankomende bruidegom had nog een reden om zo goed mogelijk voor de dag te komen bij zijn aankomende schoonvader. De vader van de bruid is namelijk degene die de bruiloft voor het grootste deel financiert. Na het gesprek tussen vader en schoonzoon was het tijd voor de ouders om elkaar te ontmoeten. Tijdens deze ontmoeting werden de huwelijksvoorwaarden besproken. Was dit allemaal rond, dan kon het paar trouwen. Tegenwoordig wordt de etiquette niet meer zo streng nageleefd. Een meerderjarige heeft in Nederland niet eens meer de toestemming van zijn of haar ouders nodig om te mogen trouwen. Toch is het altijd leuk als de aankomende bruidegom voor de vorm de hand van zijn vriendin gaat vragen bij haar vader. Zo kan je tevens op een verrassende manier je ouders inlichten over het aankomende huwelijk.
En van de echte stoffige regels in de etiquette gaat over de kleding die de gasten moeten dragen. Draagt de bruid een lange witte jurk dan dragen de vrouwelijke gasten een mantelpakje. Draagt de bruidegom een jacquet, dan dragen zijn beste vrienden, zijn vader, de getuigen en de mannelijke ceremoniemeester ook een jacquet. Vaak zie je ook wel dat het bruidspaar bepaalde kledingwensen heeft om hun feest een bepaald cachet of thema mee te geven. In dat geval wordt dat vermeld op de uitnodigingen. Dresscode White of Dresscode Blacktie is daar een voorbeeld van. 'Black Tie' betekent dat de heren in smoking worden verwacht en de dames in cocktail. 'White tie' betekent voor de heren een rokkostuum en voor de dames avondtoilet. 'Tenue de ville' is minder formeel: een mooi donker driedelig pak en een mantelpak of jurkje is dan de keuze. 'Pink Tie' is het minst formeel, een ieder is vrij in zijn keuze, het maakt niet uit. De moeder van de bruid heeft overigens de eerste keuze. De moeder van de bruidegom past haar kledingkeuze aan, net als de andere vrouwelijke gasten.
Het wordt gekozen en betaald door de man. De bruidegom neemt het boeket mee als hij de bruid komt halen en hij geeft het haar persoonlijk. Het boeket wordt voor de huwelijksvoltrekking rechts en daarna links gedragen. Bij de huwelijksplechtigheid neemt een bruidsmeisje het boeket van de bruid over.
De gasten die de hele dag op de bruiloft aanwezig zijn dragen corsages. De dames dragen de corsages links, vrij hoog richting schouder met het steeltje schuin omhoog. De heren dragen de corsage op de linker rever met het steeltje naar beneden. De corsages worden afgestemd op het bruidsboeket. De bruidegom draagt op de grote dag in zijn linkerknoopsgat een bloem met het steeltje naar beneden. Traditioneel is dit een anjer, maar tegenwoordig is het meestal een bloem die voorkomt in het bruidsboeket.
Katholieken dragen in Nederland de trouwring doorgaans aan de linkerhand en protestanten aan de rechterhand.
Maar in andere landen zoals Oostenrijk en Itali? dragen de katholieken de trouwring juist aan de rechterhand. In Spanje verschilt het zelfs per gebied. Het is dus niet slechts een geloofskwestie, maar het verschilt ook per land.
Bruidskinderen zijn onder te verdelen in bruidsmeisjes en bruidsjonkers. Twee bruidskinderen is het minimum, acht het maximale aantal. De bruidsmeisjes worden ook wel strooistertjes genoemd. In hun mandjes zitten de bloemen of bloemblaadjes die ze tijdens het verlaten van de kerk of stadhuis het bruidspaar voor de voeten strooien. Bruidsmeisjes zijn meestal de ongetrouwde jongere zusjes of nichtjes van de bruid. Officieel is het de bedoeling dat de bruidsmeisjes tijdens de huwelijksdag de bruid waar nodig terzijde staan. Tijdens de receptie nemen de bruidskinderen de cadeaus over die de bruid krijgt aangeboden. Volgens de regels is het tevens hun taak om een lijst bij te houden waarop precies staat welke gast welk cadeau heeft gegeven. De bruidsjonkers treden op als partners van de bruidsmeisjes en hebben dezelfde taken. Als bruidsjonker wordt ook wel eens een iets ouder iemand genomen die ook de taak van ceremoniemeester op zich neemt. De kleding van de bruidsmeisjes wordt aangepast aan de stijl en kleurstelling van de bruidsjapon. Voor bruidsjonkers is speciale kleding beschikbaar.
Bij binnenkomst van de trouwlocatie lopen bruid en bruidegom voorop. De bruidegom loopt links, de bruid rechts. Zij worden dan achtereenvolgens gevolgd door de getuigen, dan de vader van de bruid met de moeder van de bruidegom en daarachter de vader van de bruidegom met de moeder van de bruid. De heren lopen links, de dames rechts. Zodra het bruidspaar uit de auto of koets komt lopen de heren wederom links en de dames rechts. Na de huwelijksvoltrekking wisselen de bruid en bruidegom van plaats, de gasten wisselen echter niet. Tijdens het feliciteren bij receptie of bruiloftfeest staan de bruidegom en bruid nog steeds respectievelijk rechts en links. De ouders staan aan weerszijden van hun kind. Het kan ook zijn dan na het bruidspaar eerst zijn ouders volgen en daarna haar ouders. De officiële volgorde van feliciteren is: eerst de bruid, vervolgens de bruidegom, dan de moeder van de bruidegom, de vader van de bruidegom, de moeder van de bruid en de vader van de bruid.
De bruidegom stapt eerst in, dan volgt de bruid die dus rechts van hem zit. Omdat de bruid na de huwelijksvoltrekking links van de bruidegom zit, stap de bruid als eerste in en schuift dan even om plaats te maken voor de bruidegom. De ceremoniemeester vertrekt als laatste, zodat hij zeker weet dat iedereen vertrokken is. Als eerste auto rijdt de auto met het bruidspaar met bij hen twee kleine bruidsmeisjes die als bloemenstrooistertjes dienst doen. De auto voor het bruidspaar rijdt als laatste voor en gaat na het instappen pas voor aan de stoet rijden. In de tweede auto zitten dan twee bruidsjonkers links en twee bruidsmeisjes rechts. In de derde auto zit rechtsvoor de moeder van de bruidegom, linksvoor de vader van de bruid, rechtsachter de moeder van de bruid en linksachter de vader van de bruidegom. In de vierde auto zitten de getuigen.
In de volgende auto's de rest van de familie in volgorde van de rest van de gasten.
Al voordat het bruidspaar bij de kerk aankomt hebben de gasten binnen plaats genomen. Volgens de etiquette zitte de dames links en de heren rechts. De ouders van de bruidegom nemen plaats aan de rechterkant, zoals hun zoon dat ook gaat doen en de ouders van de bruid nemen plaats aan de linkerkant, evenals hun dochter straks. De bruidegom neemt dus rechts voor de bidstoel plaatst en de bruid links. Maar wordt de bruid volgens de mooiste etiquette-traditie die het huwelijk kent, weggegeven door haar vader, dan komt zij iets later binnen aan de arm van haar vader die haar brengt tot aan het altaar. De stoet vormt zich buiten op het voorplein van de kerk. Ze vormen een erehaag voor de bruid die, aan de arm van haar vader, de kerk binnentreedt. Ze wordt gevolgd door: de bruidskinderen, de bruidegom en zijn moeder, haar eigen moeder en de vader van de bruidegom, de grootouders, de getuigen en de rest van de genodigden. Bij het verlaten van de kerk is de volgorde van de stoet als volgt: het bruidspaar gevolgd door de ouders van de bruid, de ouders van de bruidegom, de grootouders, de bruidsmeisjes en hun -jonkers, de getuigen, de familie en de vrienden.
De taart wordt meestal gegeten na de kerk of het stadhuis, in de tijd die rest voor de receptie begint. Volgens de offici?le regels wordt er bij de bruidstaart champagne geschonken. De bruidstaart wordt betaald door de ouders van de bruid. De taart bestaat uit verschillende lagen en kan wel anderhalve meter hoog zijn. De bruid snijdt de taart aan. Zij steekt daartoe het mes in het midden van de onderste taart. De bruidegom legt zijn hand om de hare om haar te helpen. Ze kunnen een stuk uitsnijden en het samen opeten.
Voordat de taart aangesneden wordt, kan er door de wederzijdse ouders een champagne-toast worden uitgebracht op het geluk van het kersverse bruidspaar. Volgens de etiquette brengt de vader van de bruid als eerste een toast uit, gevolgd door de vader van de bruidegom.
Het bruidspaar zit in het midden van de tafel. De bruidegom zit aan de rechterzijde van de bruid. Naast de bruid zit de vader van de bruidegom, naast de bruidegom de moeder van de bruid. De moeder van de bruidegom en de vader van de bruid zitten tegenover het bruidspaar. De plaatsen naast de ouders van het bruidspaar zijn voor de bruidsmeisjes en bruidsjonkers en de naaste en oudste familieleden. De overige gasten worden volgens band en leeftijd geplaatst. In het geval dat de bruid of bruidegom geen ouders meer heeft worden hun plaatsten ingenomen door de oudere naaste familieleden of door getuigen.
De openingsdans wordt uitgevoerd door de bruid en de bruidegom. Bij de tweede dans mogen de bruid en bruidegom met een ander dansen. De bruid kan dansen met haar vader, terwijl de bruidegom met de moeder van de bruid danst. De derde dans kunnen de bruid en bruidegom dan dansen met de vader en moeder van de bruidegom. De openingsdans is officie?l een foxtrot of een engelse wals. Maar voor de etiquette is het dansen in bovengenoemde volgorde belangrijker dan de dans die gespeeld wordt. Uiteraard kunnen jullie vooraf met de muziek bespreken dat jullie willen openen op jullie eigen nummer of een eenvoudig en kort nummer waar zelfs de ongeoefende bruidegom mee uit de voeten kan.
Heb je zelf nog suggesties voor de rubriek etiquette, mail deze dan naar ons toe. Wij zullen ze dan als artikel plaatsen.
